hejka, odświeżam sobie wiedzę z tych najtrudniejszych zadań, i mimo że ten przykład przerobiliśmy, a sposób jest mi znany, to pojawiło się u mnie pytanie: dlaczego w tym przykładzie mogliśmy narysować osobno te wykresy w jednym układzie współrzędnych?
Idąc tym standardowym sposobem, to gdy mamy równanie f(x)=0(dla przykładu że to się równa 0, ale może być cokolwiek innego) z parametrem powiedzmy m, to przekształcamy to tak, aby mieć funkcje po jednej stronie, a całość wyrażenia zawierającego m[oczywiście bez x], po drugiej, wtedy rysujemy wykres f(x), i naszą poprzeczką jest to wyrażenie z m, dalej już są oczywiste czynności.
Czym różnią się te sposoby ?
Czyli to dlatego, że mamy spójnik lub ?
Wykres w tym przypadku to tylko wykres pomocniczy, przekształcając wcześniejszy wielomian dostaliśmy postać iloczynową, z której możemy wyliczyć kiedy całość będzie równało się zero( kiedy jeden nawias będzie równy 0 lub drugi będzie równy 0). W ten sposób dostajemy 3 możliwe rozwiązania.
a jest parametrem, w tym przypadku możliwym rozwiązaniem.
Nwm czy dobrze zrozumiałam problem…