Strumień indukcji jest wielkością, która mówi nam o tym jak wiele linii pola magnetycznego przechodzi przez daną powierzchnię. Jesli teraz obrócimy ramkę tak, że jej płaszczyzna będzie równoległa do osi zwojnicy, to linie pola magnetycznego wytworzonego przez tę zwojnicę będą się niejako "ślizgać" po powierzchni ramki i nie będą już jej przebijać, a zatem strumień zmaleje. Formalnie bierze się to z tego, że wektor indukcji B jest w tym przypadku prostopadły do wektora powierzchni ramki S (wektor powierzchni jest do niej zawsze prostopadły), a w definicji strumienia mamy cosinus kąta pomiedzy tymi dwoma wielkościami B i S - jeśli są one do siebie prostopadłe, to cosinus wynosi 0.
Strumień indukcji jest wielkością, która mówi nam o tym jak wiele linii pola magnetycznego przechodzi przez daną powierzchnię. Jesli teraz obrócimy ramkę tak, że jej płaszczyzna będzie równoległa do osi zwojnicy, to linie pola magnetycznego wytworzonego przez tę zwojnicę będą się niejako "ślizgać" po powierzchni ramki i nie będą już jej przebijać, a zatem strumień zmaleje. Formalnie bierze się to z tego, że wektor indukcji B jest w tym przypadku prostopadły do wektora powierzchni ramki S (wektor powierzchni jest do niej zawsze prostopadły), a w definicji strumienia mamy cosinus kąta pomiedzy tymi dwoma wielkościami B i S - jeśli są one do siebie prostopadłe, to cosinus wynosi 0.