W pp.1 jest PFF, bo przy sile Lorentza w przypadku elektronu trzeba ją odwrócić i elektron ma większą masę niż proton?
W pp.2 i 3 na jakiej podstawie oceniamy wypadkowe pole magnetyczne? Ja to zrozumiałam, że punkcie 4 jest równa odległość między przewodnikami a skoro ich pola są w przeciwne strony to tylko tam się zerują. Ale nie jestem pewna jakie wartości pola są w innych miejscach. Czy to idzie w tą stronę, że im dalej od punktu 4 tym wypadkowa indukcja pola magnetycznego jest większa, więc będzie odp.c3?
W pp1) faktycznie wektor, który wyjdzie nam z np. reguły śruby prawoskrętnej dla elektronu trzeba odwrócić i okaże się, że obie cząstki odchylą się wówczas w prawo. I tak, przyspieszenia będą różne, bo cząstki te mają różne masy, tyle że to akurat proton ma większą masę niż elektron, ale nie zmienia to faktu, że z tego powodu trzecie zdanie jest fałszywe.
pp2) zgadza się, tylko wzdłuż linii nr 4 te pola się zerują, więc tam poprawną odpowiedzią jest faktycznie odpowiedź B.
Natomiast w pp3) faktycznie poprawną odpowiedzią jest c3, ale wynika to z faktu, że gdy weźmiemy pod uwagę np. proton, który poczatkowo znajdował się na linii nr 1, to zauważmy, że znajduje się on w polu magnetycznym wytworzonym przez oba przewodniki i pola obu tych przewodników w punkcie, w którym znajdował się początkowo proton (linia nr 1) się dodawały - mają one bowiem takie same zwroty i kierunki w tym miejscu (wyznaczymy to z reguły prawej dłoni). Natomiast gdy proton znajduje się teraz już na linii nr 3, to pole magnetyczne pochodzące od lewego przewodnika i pochodzące od prawego przewodnika mają w tym miejscu już przeciwne zwroty, więc one się od siebie odejmują, więc wypadkowe pole na linii nr 3 jest mniejsze niż na linii nr 1, stąd też siła Lorentza wypadkowo działająca na proton znajdujący się na linii nr 3 jest mniejsza niż gdy był on na linii nr 1. I analogicznie sytuacja ta wygląda w przypadku protonu, który zmienił swoje położenie. Stąd odpowiedź to C3.