* Podając numer telefonu i klikając na przycisk "Proszę o kontakt", akceptujesz regulamin platformy i wyrażasz zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych,
w szczególności numeru telefonu, przez Szkoła Maturzystów Łukasz Jarosiński z siedzibą w Olkuszu, ul. Żeromskiego 2/20, NIP 6372144158
w celu przedstawiania oferty przez telefon. Twoje dane będą przetwarzane na zasadach określonych w polityce prywatności.
Administratorem danych osobowych jest Łukasz Jarosiński prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Szkoła Maturzystów Łukasz Jarosiński
z siedzibą w Olkuszu, ul. Żeromskiego 2/20, NIP: 6372144158. Zapoznaj się z informacjami o przetwarzaniu danych tutaj.
To jaka jest długość wektora Bind nie ma tutaj znaczenia - zauważmy, że w poleceniu nie jest napisane, aby poprawnie narysować długość tego wektora, należy jedynie poprawnie zaznaczyć jego kierunek i zwrot - samej długości takiego wektora nie jesteśmy bowiem poprawnie wyznaczyć bez jakichś danych liczbowych. W rozwiązaniach CKE podało go jako mniejszy wektor (i w praktyce najczęściej tak właśnie będzie), ale jego długość nie gra tu roli.
Długość, a raczej relacja między długościami, gra natomiast rolę w przypadku wektorów B2 i deltaB. Jeśli chodzi o diagram drugi, to kierunek i zwrot wektora B2 musi być dokładnie taki jak B1, ponieważ jest to wektor indukcji pola magnetycznego wytworzonego przez oddalający się magnes. Magnesu w żaden sposób nie obróciliśmy, więc nie zmienił się kierunek i zwrot indukcji pola tego magnesu, stąd B2 ma taki sam kierunek i zwrot jak B1. Ma natomiast mniejszą długość, bo magnes się oddalił, czyli teraz wytworzone przez niego pole w punkcie A jest już mniejsze. I teraz nieważne jest tak naprawdę na jaką dokładnie długość narysujemy wektor B, ma on być po prostu krótszy od B1. Ważne jest natomiast, aby teraz gdy rysujemy wektor deltaB, to spełniał on zależność, że:
$$ \overrightarrow{\Delta B_{12}} = \overrightarrow{B_2} - \overrightarrow{B_1} $$ bo przeciez delta jakiejś wielkości to różnica między jej stanem końcowym a początkowym. Czyli jeśli odejmiemy od siebie wektory (odejmowanie wektorowe!) B2 - B1, to mamy dostać wektor deltaB - stąd tak wygląda on w podanych rozwiązaniach.