2019C.5

Dla ułatwienia rozpatrzmy sobie np. tylko proton i na poczatku rozważmy sytuację z rysunku pierwszego, gdy znajduje się on na linii nr 1. Wartość siły Lorentza działającej na ten proton zapiszemy jako F = q*v*B, a zatem widzimy, że im większe B, tym większa ta siła (bo q to łądunek protonu, który się nie zmienia, a v to jego prędkość - zgodnie z treścią w obu sytuacjach jest ona równiez taka sama, więc wszystko zależy od B). Zauważmy, że na linii nr 1 wartość B jest złożeniem indukcji B pochodzącej od lewego i prawego przewodnika. Wektor B pochodzący od obu przewodników w miejscu gdzie leży linia 1 jest zwrócony przed tablicę (wynika to z reguły prawej dłoni), więc wartości tych wektorów się ze sobą sumują dając wypadkową wartość indukcji B. Natomiast w drugiej sytuacji, gdy proton znajduje się na linii nr 3, to składowe wektory indukcji B pochodzące od obu przewodników mają w tym miejscu przeciwne zwroty - wektor B pochodzący od przewodnika po prawej stronie dalej jest zwrócony przed tablicę, ale wektor B pochodzący od przewodnika po lewej stronie ma już zwrot za tablicę. A zatem wypadkowa wartość indukcji B jest teraz różnicą wartości wektorów składowych pochodzących od każdego z przewodników z osobna. Dlatego jest ona w drugiej sytuacji mniejsza niż w pierwszej i dlatego siła Lorentza w drugim przypadku jest mniejsza niż w pierwszym, stąd odpowiedź C3. Analogiczne rozumowanie można zastosować bowiem dla elektronu.