* Podając numer telefonu i klikając na przycisk "Proszę o kontakt", akceptujesz regulamin platformy i wyrażasz zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych,
w szczególności numeru telefonu, przez Szkoła Maturzystów Łukasz Jarosiński z siedzibą w Olkuszu, ul. Żeromskiego 2/20, NIP 6372144158
w celu przedstawiania oferty przez telefon. Twoje dane będą przetwarzane na zasadach określonych w polityce prywatności.
Administratorem danych osobowych jest Łukasz Jarosiński prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Szkoła Maturzystów Łukasz Jarosiński
z siedzibą w Olkuszu, ul. Żeromskiego 2/20, NIP: 6372144158. Zapoznaj się z informacjami o przetwarzaniu danych tutaj.
1.4: Siły wewnętrzne jakiegoś układu to siły, związane z oddziaływaniami ciał wchodzących w skład tego układu, nie ma zatem żadnych sił przyłożonych z zewnątrz. Czyli np. mamy układ złożony z dwóch ładunków elektrycznych - siła oddziaływania elektrycznego między nimi to właśnie siła wewnętrzna tego układu. Zdanie nie jest prawdziwe, bo przecież np. w przypadku tych dwóch ładunków te siły wzajemnego oddziaływania mogą sprawić, że te ładunki zaczną przyspieszać - wzrośnie zatem ich energia kinetyczna.
Zadanie 5: To pytanie sformułowane jest trochę niefortunnie, bo tak na dobrą sprawę zależy to oczywiście od tego w jakim układzie odniesienia będziemy opisywali ruch tego astronauty. I w istocie gdy będziemy to opisywać w układzie nieinercjalnym związanym np. ze stacją kosmiczną, w której znajduje się astronauta, to będzie działać na niego siła odśrodkowa równoważąca siłę grawitacji. W układzie inercjalnym związanym np. z Ziemią jest natomiast faktycznie tylko siła grawitacji, więc oba sformułowania są poprawne, ale zależą od układu odniesienia. Dlatego pytanie powinno raczej doprecyzowywać w jakim układzie odniesienia opisujemy ruch astronauty.
Z. 7: Tak, ponieważ układ będzie dążył do stanu równowagi termodynamicznej - jeśli tylko ciała będą miały różne temperatury, to będzie następował samoczynny przepływ ciepła z ciała o wyższej temperaturze do ciała o niższej temperaturze. Dopóki zatem złoto będzie miało temperaturę wyższą niż topiony przez nie lód, to będzie ono oddawało do niego ciepło. A zatem proces przekazu ciepła zakończy się dopiero w momencie osiągnięcia przez złoto temperatury 0 st. Celsjusza.