Tak, twoje rozumowanie i rozwiązanie jest ok :) formalnie należy tu wykorzystać wzór na energię potencjalną oddziaływania elektrycznego, który wypadł na ten rok z matury, dlatego w takiej dokładnie postaci ten podpunkt nie pojawiłby się na naszej tegorocznej maturze. Natomiast ów wzór to dokładnie to do czego samodzielnie doszedłeś, mianowicie jest to Ep = k*q1*q2/r. I tak na dobrą sprawę wystarczyłoby policzyć ile ta energia potencjalna wynosi w tym granicznym przypadku (gdy r = 2,5*10^-15 m) i następnie sprawdzić jaką energię kinetyczną ma czastka alfa. Wyjdzie nam, że Ek cząstki alfa jest większa niż obliczona energia potencjalna Ep, więc w istocie cząstka alfa będzie mogła się zbliżyć odpowiednio blisko jądra. Natomiast Ty z tego wybrnąłeś też ok - przeliczyłęś to na siły, co nie było co prawda konieczne, ale wniosek pozostaje ten sam.
Prośba o udzielenie pomocy została wysłana. Jeżeli post nie otrzyma odpowiedzi społeczności w ciągu dwóch dni, pomoc zostanie udzielona przez zespół Szkoły Maturzystów.
Tak, twoje rozumowanie i rozwiązanie jest ok :) formalnie należy tu wykorzystać wzór na energię potencjalną oddziaływania elektrycznego, który wypadł na ten rok z matury, dlatego w takiej dokładnie postaci ten podpunkt nie pojawiłby się na naszej tegorocznej maturze. Natomiast ów wzór to dokładnie to do czego samodzielnie doszedłeś, mianowicie jest to Ep = k*q1*q2/r. I tak na dobrą sprawę wystarczyłoby policzyć ile ta energia potencjalna wynosi w tym granicznym przypadku (gdy r = 2,5*10^-15 m) i następnie sprawdzić jaką energię kinetyczną ma czastka alfa. Wyjdzie nam, że Ek cząstki alfa jest większa niż obliczona energia potencjalna Ep, więc w istocie cząstka alfa będzie mogła się zbliżyć odpowiednio blisko jądra. Natomiast Ty z tego wybrnąłeś też ok - przeliczyłęś to na siły, co nie było co prawda konieczne, ale wniosek pozostaje ten sam.