2017.C.5.4

Wiemy to z prawa Pascala. Możemy bowiem zapisać, że na jego podstawie ciśnienie w górnym punkcie wody wewnątrz kesonu (oznaczmy je jako p1) jest równe ciśnieniu wody w punkcie na tej samej wysokości, ale na zewnątrz kesonu (oznaczmy je jako p2). Ciśnienie w punkcie wewnątrz kesonu jest równe p1 = ppow, gdzie ppow to ciśnienie powietrza w kesonie, a p2 = ro_wody*g*h, gdzie h to wysokość słupa wody (czyli w przybliżeniu głębokość zanurzenia kesonu. A zatem jeśli będziemy zwiększać ciśnienie powietrza w kesonie, to p1 będzie rosło. Żeby prawo Pascala dalej było spełnione, to p2 też musi rosnąć, a to oznacza, że poziom wody w kesonie musi się obniżać (żeby w p2 zwiększyło się h). W końcu zwiększając ciągle to ciśnienie powietrza w kesonie dojdziemy do tego, że h musi być takie, że poziom, na którym porównujemy oba ciśnienia jest już dolnym poziomem kesonu, a to oznacza, że woda została już z niego cąłkowicie usunięta.