INF.16.1

Wszystkim rządzi tutaj oczywiście indukcja elektromagnetyczna i związana z nią reguła Lenza. Jak rozumiem zadanie nr 1 jest jasne, ale nie zaszkodzi przypomnieć, że jest ono oczywiście prawdziwe, bo reguła Lenza skrótowo mówi, że efekt przeciwdziała przyczynie. Skoro zatem przyczyną zjawiska indukcji EM jest odsuwanie magnesu, to w pierścieniu wytworzy się takie pole magnetyczne, aby przyciągał on magnes (efekt przeciwdziała wtedy faktycznie przyczynie).

Zdanie nr 2 też jest prawdziwe. Zauważmy bowiem, że jeśli będziemy przysuwać magnes do pierścienia (zmieniamy zwrot prędkości), to zgodnie z regułą Lenza w pierścieniu musi teraz wytworzyć się tak zorientowane pole magnetyczne, aby magnes był teraz odpychany - czyli pierścień wygeneruje pole magnetyczne przeciwne do tego, które generowało w przypadku odsuwania magnesu. A żeby tak się stało, to prąd w pierścieniu musi teraz popłynąć w tym drugim przypadku w przeciwną stronę niż wcześniej. Czyli widzimy, że faktycznie zwrot indukowanego prądu zależy od zwrotu prędkości magnesu.

Zdanie nr 3 jest fałszywe - nieważne jak silne będzie bowiem to pole, ważne jest, że aby doszło do zjawiska indukcji to musi nastąpić zmiana strumienia indukcji tego pola przechodzącego przez powierzchnię pierścienia. Jeśli to pole będzie nawet bardzo silne, ale nie będzie się zmieniać, to zjawiska indukcji nie będzie.

Zdanie nr 4 jest prawdziwe - od wartości prędkości magnesu zalezy bowiem właśnie szybkość zmian strumienia indukcji magnetycznej przechodzącego przez powierzchnię obejmowaną przez pierścień. Czyli im większe v, tym większe deltaFi/deltat - wyrażenie, które siedzi wprost w prawie Faradaya. A zatem tym większe jest wtedy indukowane napięcie, a co za tym idzie tym większe jest natężenie prądu indukowanego w obwodzie.