2011.6.4

Tak, wektor S będzie ciągle prostopadły do płaszczyzny zwojów, a zatem w położeniu na rysunku faktycznie jest on ułożony pod kątem 90 stopni do wektora B, więc cos 90 = 0. Natomiast zwróćmy uwagę na fakt, że cos kąta między S i B siedzi we wzorze na strumień indukcji pola magnetycznego, więc w tym momencie to strumień jest zerowy, natomiast pytanie jest o to jakie w tym momencie jest napięcie, a nie strumień. A zgodnie z prawem Faradaya (Eind = deltaFi/deltat), napięcie jest równe zmianie strumienia w czasie. A zatem musimy sprawdzić czy w momencie gdy strumień jest zerowy (w położeniu jak na rysunku) napięcie nie jest wtedy akurat maksymalne. I okazuje się, że tak właśnie jest. Wiąże się to z tym, że funkcja cosinus najszybciej zmienia się właśnie w tych punktach, gdy przyjmuje wartość 0 - w tych bowiem punktach wykres tej funkcji jest najstromszy (operując nomenklaturą z rachunku różniczkowego, pochodna funkcji cosinus w tych punktach jest największa). A zatem tak jest właśnie również w chwili opisywanej w tym podpunkcie, czyli tu strumień najszybciej się zmienia, a zatem napięcie przyjmuje właśnie wartość maksymalną.