Dlaczego siła Lorentza w tym przypadku to Fd skoro nie ma prostopadłości?

Zauważmy, że siła Lorentza nie jest tutaj siłą dośrodkową, jeśli rozważymy "całkowity" ruch naszej cząstki, bo jej torem jest nie okrąg, ale linia śrubowa. Możemy natomiast rozbić ruch naszej cząstki (którego tor, czyli wspomniana linia śrubowa, jest torem trójwymiarowym) na składowe - jedna to składowa pozioma (w płaszczyźnie rysunku) - tu cząstka po prostu porusza się w prawo ze stałą wartością prędkości. Drugą "składową" będzie ruch cząstki w płaszczyźnie prostopadłej do płaszczyzny rysunku - i okazuje się, że jeśli ograniczymy się do takiej płaszczyzny, to w niej ruch cząstki faktycznie będzie ruchem po okręgu (i rozważając tylko tę płaszczyznę, to tam faktycznie siła Lorentza jest prostopadła do prędkości tej cząstki). I to w tej płaszczyźnie ruchu możemy powiedzieć, że siła Lorentza pełni siłę dośrodkową i to jest jak najbardziej prawda. Natomiast cały ruch cząstki to złożenie tego ruchu w płaszczyźnie prostopadłej do rysunku i tego ruchu w prawo w płaszczyźnie rysunku i to daje już ruch nie po okręgu, ale właśnie linię śrubową.

Tak, ten dział to elektromagnetyzm.

A skad wiemy, ze w tej drugiej płaszczyźnie zachodzi ta prostopadłość? Tzn. Bo Pan najpierw założył że jest ruch po okręgu, a później na podstawie tego udowodnił prostopadłość.  Nie powinno być na odwrotc

Tzn. ja tutaj żadnego formalnego dowodu nie przeprowadzałem, żeby nie było ;) i takie jednoznaczne udowodnienie tego nie jest takie proste, ale zauważmy, że wynika to z faktu, że w chwili początkowej prędkość v ma pewną składową pionową. I ta składowa leży zdecydowanie w płaszczyźnie prostopadłej do płaszczyzny rysunku. A siła Lorentza w chwili początkowej jest zwrócona prostopadle do płaszczyzny rysunku - jest zatem ona jednocześnie prostopadła do tej pionowej składowej prędkości v. A to oznacza, że na pewno będzie zakrzywiała tor ruchu cząstki w płaszczyźnie prostopadłej do płaszczyzny rysunku, a środek krzywizny będzie punktem, do którego zwrócona będzie ta siła Lorentza. No i potem, po jakieś krótkiej chwili należałoby znów zobaczyć jak wygląda wektor prędkości cząstki i jak zwrócona jest siła Lorentza. I okaże się, że teraz w płaszczyźnie prostopadłej do płaszczyzny rysunku prędkość już się nieco "nachyliła" i siła Lorentza również, ale dzieje się to w taki sposób, że te dwa wektory będą dalej do siebie prostopadłe. I taką analizę możnaby kontynuować i zobaczymy, że faktycnzie jest to ruch po okręgu w tej płaszczyźnie prostopadłej do płaszczyzny rysunku.